Kaas - Willem Elsschot

Titel beschrijving: De titel van het boek ‘Kaas’ ligt enerzijds nogal voor de hand. Bijna het hele boek gaat over kaas en het verhandelen ervan. De hoofdpersoon houdt helemaal niet van kaas, en kaas bezorgd hem dan ook een hoop ellende. Aan de andere kant zorgt het er ook voor dat hij uiteindelijk dichter bij zijn gezin en zijn werk staat. Uiteindelijk zal hij vinden wie hij werkelijk is.

Informatie over de schrijver: Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons de Ridder, Antwerpen, 7 mei 1882 - aldaar, 31 mei 1960) is één van de bekendste en belangrijkste Vlaamse auteurs uit de twintigste eeuw. Zijn romans zijn cynisch van toon en afgemeten van stijl en zijn niet omvangrijk. Hij schreef poëzie en 750 pagina's proza, met als bekendste titels: Lijmen/Het been (roman, 1923 en 1938) en Kaas (roman, 1933). Het Verzameld werk van Elsschot, die een groot deel van zijn leven de leiding heeft gehad over zijn eigen reclamebureau, telt niet meer dan ruim zevenhonderd pagina's. Zijn werk wordt nog altijd veel gelezen, een aantal romans is verfilmd en het Willem Elsschot Genootschap is zeer actief. in 2011, een jaar na het Elsschot-jaar (vijftigste sterfdag) verschijnt de lang verwachte biografie van Vic van de Reijt.

Samenvatting: Het verhaal beschrijft enkele maanden uit het leven van Frans Laarmans. Hij is klerk bij de General Marine and Shipbuilding Company en dus vrij laag van aanzien. Zijn moeder is al heel lang ziek, en komt op een avond te overlijden. Op de begrafenis komt Laarmans ene Van Schoonbeke tegen, die bekend was bij zijn broer. Van Schoonbeke nodigt Laarmans uit eens koffie bij hem te komen drinken. Alhoewel hij niet weet wat hij ervan moet verwachten, neemt hij de uitnodiging toch aan. Daar aangekomen stelt Van Schoonbeke hem als een veel hogere persoon voor dan hij werkelijk is, en dat komt doordat er allemaal hoogstaande mensen op bezoek zijn. De bezoekjes volgen elkaar op, tot Schoonbeke Laarmans het aanbod doet om een handelaar in kaas te worden. Laarmans moet daar even over nadenken, maar besluit het toch te doen. Hij vraagt zijn broer een ziekteverklaring af te leggen (zijn broer is dokter), zodat hij geen ontslag hoeft te nemen bij de General Marine. Al snel krijgt Laarmans de eerste lading van 20 ton. Ondertussen is Laarmans veel te druk bezig met het inrichten van zijn kantoor, het kopen van een bureau en een schrijfmachine en natuurlijk het ontwerpen van briefpapier. Het verkopen vlot nog niet echt en dus besluit hij vertegenwoordigers in de arm te nemen. Hij plaats een advertentie en daar reageren allerlei mensen op. Hij wil in iedere regio een paar mensen hebben die voor hem werken, maar uiteindelijk blijkt dat de aangenomen mensen weinig kaasverkoop opleveren. Ondertussen houdt hij zijn imago wel hoog bij Van Schoonbeke.

Na een maand zou Hornstra, de baas van Laarmans, het geld komen innen van de verkochte kazen.Tot drie dagen daarvoor heeft Laarmans nog maar 11,5 kazen verkocht, en dat is lang niet genoeg. Als Hornstra uiteindelijk aan de deur komt, besluit Laarmans niet open te doen. Enkele dagen later werkt hij weer bij de General Marine, het geld voor de verkochte kazen heeft hij naar Hornstra opgestuurd, met een briefje waar de resterende kazen waren opgeslagen. Uiteindelijk was hij dus weer terug waar hij begonnen was.

Recensies:

1) Bron: NRC boeken                 link: http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/kunst-of-kaas

2) Bron: Volkskrant    Link: http://www.volkskrant.nl/recensies/verpakt-tussen-twee-moeders~a727151/

Het ruisen van de wereld - Deniz Kuypers

Titel beschrijving: Deniz Kuypers heeft heel goed door dat hij de wereld ooit anders ‘las’ dan hij nu doet. De ruis uit de titel slaat dan ook eerder op het uitnodigende dat in de existentie besloten ligt (het kan, gelukkig zijn) dan op een storende factor. Moss hoopt nog, en lijdt.

Informatie over de schrijver:

Deniz Kuypers is geboren in 1981. Hij studeerde Engelse Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam en woont sinds 2002 in San Francisco. Hij debuteerde in 2013 met ‘Dagen zonder Dulci’. Een jaar later verscheen ‘Het ruisen van de wereld’. Hij werkte onder andere als vertaler, leraar en journalist, en bracht daarnaast twee muziekalbums uit onder de naam ‘Birdheart’. Tevens schrijft hij regelmatig voor NRC Handelsblad.

Samenvatting:

Moss woont als 39-jarige alleenstaande man, na een mislukt huwelijk van 11 jaar, in Sycamore. Op een dag in november gaat hij op pad om naar de begrafenis van zijn oud leraar literatuur Coleman Kane te gaan in Merton, zo’n twee uur rijden van zijn woonplaats. Op de begrafenis komt hij Dani tegen, zijn jeugdliefde.  In eerste instantie kan Moss niet helemaal thuisbrengen waar hij haar van kent. Ze lijkt in het niets meer op de mooie jonge vrouw van vroeger, het was net alsof de werkelijkheid bedrog leek, een nachtmerrie veroorzaakt door zijn pillen.  Ze praten wat maar gaan ieder hun eigen weg. Op het moment dat Moss aanstalten maakt om op tijd naar huis te gaan blijkt het buiten te sneeuwen en wel zo heftig dat het onverantwoordelijk is om de reis naar huis aan te gaan. Moss besluit een motelkamer te zoeken.

 Moss hoorde het zachte brommen van de frisdrankautomaat en de tl-buis boven zijn hoofd en de televisie achter de receptionist. Zelfs zesduizend voet hoog in de Sierra Nevada ontbrak het aan echte stilte.

 Later gaat hij eten in een diner en daar komt hij ‘toevallig’ Dani weer tegen. Ze besluiten een tafeltje te delen en zo raken ze wederom aan de praat. Ze vertellen elkaar hun levensverhaal vanaf het moment dat ze uit elkaar zijn gegaan en ze halen herinneringen op aan de tijd die zij samen deelden.

 ‘Het verleden is drijfzand. Zodra ik mezelf toesta daaraan te denken, zak ik steeds verder weg. Ik kan mijn gedachten niet tegenhouden. Ik slik pillen die een soort dam moeten vormen…’

 Dani blijft op de motelkamer bij Moss slapen. Vroeg in de morgen vertrekt Moss stilletjes, niet naar huis maar hij besluit dieper de bergen in te gaan en op zoek te gaan naar de hut van Coleman. Hij is echter helemaal niet gekleed op het winterse weer en uiteindelijk is het Dani die hem verkleumd van de kou vindt.


Twee recensies:
1) Bron: NRC      link: http://www.nrclux.nl/het-ruisen-van-de-wereld-deniz-kuypers/nl/product/1330314/2) Bron: Recensieweb     Link: http://recensieweb.nl/recensie/alleen-in-een-verstilde-wereld/

Vals licht - Joost Zwagerman

Korte Samenvatting.

Simon is geobsedeerd door prostituees. Op zijn 18^e gaat hij in Amsterdam wonen, hier ontmoet hij een hoer, Lizzie. Ze worden verliefd op elkaar en krijgen een relatie.
Lizzie stopt met haar baantjes in de prostitutie, met als gevolg minder geld. 
Simon komt er later achter dat Lizzie drugs verslaafd was en naar een kliniek gaat om van de verslaving af te komen. Later blijkt weer dat Lizzie niet zelf aan de drugs zat maar een tussenpersoon was, de man die haar altijd achtervolgd is een schuldeiser.
Simon achtervolgd haar altijd, uiteindelijk breekt hij zelfs een keer bij haar in. Lizzie is er uiteindelijk klaar mee en verlaat Simon.

Eigen kaft
Ik heb voor deze kaft ontworpen omdat er een afbeelding van de Ruysdaelkade op staat, hier werkt Lizzie.
Op de afbeelding zie je duidelijk de portiekjes die rood/roze/paars verlicht zijn, hier staan de hoeren in, in het verhaal dus Lizzie. Verder heb ik een foto van de schrijver en een korte samenvatting van het boek op de achterflap toegevoegd en de naam van de schrijver voorop.
Ik denk dat mijn kaft goed is gelukt en representatief is voor het boek. Het geeft weer dat het over prostitutie gaat, en dat is denk ik een belangrijk deel dat duidelijk moet zijn.

Schrijfstijl
In dit boek worden heel veel details gebruikt, alles word haarfijn beschreven, dat is soms best vervelend. Van wat iemand aanheeft, tot de kleur van zijn/haar kleding, de manier waarop die gene z’n haar zit en de precieze gezichtsuitdrukking van een persoon. Ik hou persoonlijk niet zo van hele gedetailleerde boeken en vond het daarom soms ook best wel irritant. Een voorbeeld van een gedetailleerd beschreven persoon:

‘Hij was lang, heel lang, misschien een halve kop groter dan Simon. Hij had smalle schouders, die Anthony Perkinsachtig opkrulden en naar achter weken. Maar vooral viel het Simon op dat Jasper veel minder glad en glasachtig oogde dan op de trouwfoto’s die hij indertijd heimelijk had bestudeerd. Zijn gezicht was bruin en blozend. Een kleine reeks moedervlekjes leek nog paar pas geleden over zijn wangen uitgestrooid.
Jasper had een blauwlinnen boodschappentas bij zich waar niets in zat. Hij pulkte aan de hengsels.’

In het boek was het ook zo dat het verhaal steeds vanuit een ander oogpunt werd verteld. Soms vanuit Simon, soms vanuit Lizzie maar soms ook vanuit de alwetende verteller. Het was niet zo dat het perspectief per hoofdstuk veranderde, af en toe kwam het voor dat dit ook veranderde midden in een hoofdstuk.
Ik vond het aan de ene kant leuk dat het verhaal vanuit meerdere oogpunten werd verteld, zo kon je je beter verdiepen in alle hoofdpersonen en kon je ze allemaal goed begrijpen. Dit hielp met het verdiepen in het verhaal.      Ik vond alleen wel dat het soms voor verwarring zorgde, de overgang van het ene perspectief naar het andere was niet altijd duidelijk. Hierdoor was ik soms in de war en wist ik even niet meer hoe het verhaal nou verteld werd.

Wat ik wel erg fijn vond aan het boek is dat het, ondanks dat het een relatief dik boek is, niet veel moeilijk taalgebruik bevat. Het was niet het aller makkelijkste boek om te lezen en het koste me wel even tijd om sommige stukken helemaal goed te begrijpen, maar over het algemeen was het geen lastig boek om te lezen. Wat ik daarbij ook heel fijn vond is dat er niet heel veel dialogen in voor kwamen, dit vind ik persoonlijk niet makkelijk en leuk om te lezen. Al met al was het dus een goed boek om te lezen.

 E-mails
Mail aan Lizzie.

Aan: Lizzie Rosenfeld
Van: Roos van Vugt
Onderwerp: Hoe gaat het?

Hé Lizzie!

Hoe gaat het met je? Al een tijdje niets meer van je gehoord..
Ik heb vernomen dat je gestopt bent met je werk op de Ruysdaelkade? Het werd eens tijd, ik heb het altijd al zonde van je gevonden. Heeft dit toevallig te maken met je nieuwe vriend? Haha, ja, zelfs dat heb ik gehoord. Wanneer kom je weer eens naar Nijmegen? Of nodig je me een keer uit in Amsterdam? Lijkt me super gezellig, gaan we samen een keertje uit.
Heb je trouwens al een nieuwe baan gevonden? Want dat appartementje wat je daar huurt zal ook niet niks kosten.
Ik weet het, ik overval je met allerlei vragen, maar we hebben elkaar ook al zo lang niet gesproken..
Nog een allerlaatste vraagje dan, ben je nog van plan te gaan studeren? Lijkt mij wel handig nu je gestopt bent met dat ‘werk’, zo kun je nog iets van je toekkomst maken.

Ik hoor van je hè!

Groetjes en een kus,

Roos.

Mail terug van Lizzie

Aan: Roos van Vugt
Van: Lizzie Rosenfeld
Onderwerp: RE: Hoe gaat het?

Hé Roos!

Het gaat prima met mij, en met jou? Zeker al een tijd niets meer van mij gehoord, ik heb je een hoop te vertellen.
Ja ik ben gestopt met het werk, haha ik dacht al dat je daar blij mee zou zijn. Het kwam min of meer door mijn nieuwe vriend ja, helaas denk ik er over dat stop te zetten. Hij is te beschermend, te jaloers en te nieuwsgierig. Hij achtervolgd me overal, ik word er compleet gek van, ik snap wel dat het moeilijk is me te vertrouwen, aangezien hij me heeft leren kennen als een hoer. Daarom zit ik eraan te denken hem los te laten, en een nieuwe start te maken, even weg van mijn akelige verleden.
Daarom denk ik eraan Amsterdam te verlaten, dus een keer naar Nijmegen komen lijkt mij een super idee!
Ik heb helaas nog geen nieuwe baan gevonden en ik moet je zeggen dat het bekostigen van alles me tot nu toe redelijk af gaat, maar dat zal niet lang meer duren…
Ik ben trouwens zeker van plan het studeren weer op te pakken, ik zat zelf te denken aan een studie Nederlands. Ik wilde eigenlijk terug naar Nijmegen komen om daar te gaan studeren en zoek daar nog een woonplek bij een oude vriendin.
Misschien weet jij wat? Of is er misschien plek bij jou?

We spreken elkaar snel weer.

Groetjes en kus,

Lizzie.
 

Sonny Boy

Voor mijn boekverslag heb ik het boek 'Sonny Boy' gelezen. De auteur van het boek dat ik gekozen heb is Annejet van der Zijl. Ik had hoge verwachtingen van haar en haar werk omdat ik veel goede verhalen heb gehoord, vooral over dit boek.
Mijn verwachtingen over het boek zijn deels uitgekomen, ik had namelijk hele hoge verwachtingen van het boek. Ik vond het verhaal goed en mooi, maar ik vond de manier waarop het geschreven is een beetje langdradig met iets te veel details.

Biografie Annejet van der Zijl

Annejet (Annajetske) van der Zijl is een Nederlands schrijfster en historica. Tot dusver publiceerde ze vier boeken die allemaal bestsellers werden: van de verschillende titels zijn er alleen in Nederland al dan 750.000 exemplaren verkocht. Drie van haar boeken zijn of worden verfilmd en ze zijn allevier verkrijgbaar als luisterboek, papieren boek en e-book.

Annejet groeide op in een lerarengezin in Friesland. Na het gymnasium studeerde ze eerst kunstgeschiedenis in Utrecht en later massacommunicatie in Amsterdam. Na een Masters International Journalism in Londen kwam ze in 1990 terecht bij de toenmalige Haagse Post, net voor dit blad fuseerde met De Tijd. Daar specialiseerde ze zich in portretten en reconstructies. 
In 1998 debuteerde ze met Jagtlust, over de gelijknamige Gooise buitenplaats die in de jaren vijftig en zestig uitgroeide tot Nederlands meest roemruchte literaire en artistieke broeinest. Op dit moment werkt scenariste Maria Goos aan een scenario voor een speelfilm op basis van dit boek..

Eind 1999 nam Annejet  ontslag om zich helemaal aan het schrijven van boeken te wijden en in 2002 verscheen Anna, de biografie van Annie M.G. Schmidt. Dit boek werd genomineerd voor de Gouden Uil en de AKO Literatuurprijs en bekroond met de Zeeuwse Boekenprijs. 
 Daarnaast vormde Anna de basis voor het scenario van de zevendelige televisieserie Annie M.G., die begin 2010 werd uitgezonden.

Twee jaar later volgde Sonny Boy. Deze reconstructie van een dramatisch liefdesverhaal tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, de NS Publieksprijs en de M.J. Brusse-prijs en won de Littéraire Witte Prijs. Vertalingen verschenen of zullen nog verschijnen in onder andere Duitsland, Italië, Turkije en Zweden. Van Sonny Boy een door Maria Peters geregisseerde speelfilm die in januari 2011 in première ging. De film trok ruim 400.000 bezoekers en werd onlangs verkozen tot Nederlandse inzending voor de Oscar voor de ‘beste niet-engelstalige’ film.

In het voorjaar van 2010 verscheen Bernhard, een reconstructie van de tot dan toe onbekende Duitse achtergrond van Prins Bernhard. Hiermee promoveerde Annejet als historica aan de Universiteit van Amsterdam. Dit boek werd genomineerd voor de Libris Geschiedenis Prijs en de AKO Literatuurprijs en werd bekroond met de M.J.Brusseprijs 2011 voor het beste journalistieke boek.


Op dit moment werkt Annejet aan een levensverhaal dat zich afspeelt tegen het decor van de Amerikaanse en Europese geschiedenis tussen 1875 en 1950. Daarnaast was ze in het najaar van 2011 gastschrijver aan de Rijksuniversiteit Groningen en vormt ze samen met Paul Brill en Margalith Kleijwegt de jury van de Brusseprijs van dit jaar. Zelf ontvangt ze op 5 april a.s. in Amsterdam de Gouden Ganzenveer, die jaarlijks wordt uitgereikt aan aan een persoon of instituut vanwege zijn of haar grote betekenis voor het geschreven en gedrukte woord in Nederland.

Annejet woont met haar man afwisselend in Amsterdam en in een buitenhuisje aan de Hollandse kust.

http://www.annejetvanderzijl.com/biografie/

Wat ik nu meer weet over de auteur:
- Ik zie verband tussen de auteur en de thema’s waarover ze schrijft omdat ze kunstgeschiedenis heeft gestudeerd en erg geïnteresseerd was in geschiedenis. Al de boeken waarover ze schreef, zo ook Sonny Boy, zijn historische boeken of biografieën van mensen. Ze duikt volgens mij graag de geschiedenis in en schrijft hier over.
- Ik zie een verband tussen de auteur en de hoofdpersoon (Rika) omdat ze alle twee een ander pad kozen dan de rest van hun familie deed. Rika trouwde eerst met een man die niet hetzelfde geloof had, en daarna met een zwarte man. Dit kon absoluut niet, haar zussen en ouders waren gewoon netjes getrouwd met een Hollandse man die perfect leken. Ze koos zo een ander pad dan de rest van haar familie. Annejet was anders dan haar familie omdat ze opgroeide in een lerarengezin terwijl zij zelf een hele andere studie koos. Dat is het verband wat ik zie.

 

Thematiek
Ik denk dat het thema van het boek ‘Liefde overwint alles is’, een ander thema is ook ‘De Tweede Wereld Oorlog’. Ik heb voor het thema liefde overwint alles gekozen omdat de hoofdpersoon, Rika, ongeacht wat het kost voor haar liefde kiest. Ook de twee mannen waarmee ze trouwt kiezen liefde boven alles. Rika krijgt ruzie met haar familie omdat ze eerst met een man trouwt met een ander geloof en daarna met een zwarte man, terwijl ze nog getrouwd is met haar man. Haar familie weet haar bij haar eerste huwelijk te vergeven en te accepteren, maar nadat ze met de zwarte man trouwt en zelfs kinderen met hem krijgt is haar familie razend. Ze is een schande voor haar familie. Waldemar verlaat zijn familie en gaat naar Nederland, hij heeft de keuze om terug te gaan naar zijn land van afkomst maar doet dit niet want hij wil bij zijn vrouw blijven waar hij zo verliefd op is. Beide kiezen ze hun liefde boven bijvoorbeeld hun familie, wat ook heel erg belangrijk is.

Het tweede thema dat ik heb gekozen is de Tweede Wereld Oorlog. Ik heb dit thema gekozen omdat een groot deel van het verhaal zich afspeelt in de Tweede Wereld Oorlog. Rika en Waldemar laten joden bij hun in huis onderduiken, ze worden verraden en ze eindigen in een concentratie kamp. Rika overleefd het niet, Waldemar overleefd het kamp wel maar word later dood geschoten. Hun zoontje Waldy zal verder leven zonder zijn ouders en heeft veel psychische problemen. Een tragisch verhaal wat de verschrikkelijke gevolgen van de Tweede Wereld Oorlog weergeeft.

Stijl
Annejet van der Zijl heeft een zeer fijne stijl om te lezen. Het is erg gedetailleerd, ze gebruikt geen lange zinnen en geen moeilijke woorden. Het is simpel te lezen, maar niet te makkelijk. Alles word zo goed beschreven dat het soms lijkt alsof je er bij had kunnen zijn. Ik heb gehoord van andere mensen die het boek ook hebben gelezen dat ze juist vinden dat  er moeilijke woorden in voor komen en het niet altijd gemakkelijk te lezen is. Zo heb ik het totaal niet ervaren.
Kortom ik vond de schrijfstijl erg gedetailleerd, goed leesbaar en ook erg fijn om te lezen.

Suggesties ter verbetering
- Al vind ik wel dat Annejet een goede leesbare schrijfstijl heeft, toch vind ik dat ze soms iets te gedetailleerd is. Dit zorgt bij mij dat ik het verhaal soms als langdradig ervaar. Ik vind dat soms er te precies beschreven word wat er gebeurt en welke handelingen er verricht worden terwijl ik niet denk dat dit enige toevoeging heeft op de rest van het verhaal.
- Ten tweede vind ik dat de hoofdstukken te lang zijn, Ik hou persoonlijk niet van hele lange hoofdstukken waar geen einde aan komt. Daarbij vond ik het erg verwarrend dat het perspectief van waar verteld werd de hele tijd veranderde zonder duidelijke overgang. Het ene moment werd er verteld vanuit Rika, dan vanuit Waldemar en soms vanuit de alwetende verteller. Ik vind dat dit duidelijker aangegeven moet worden met duidelijkere overgangen. Dit zal het voor de lezer ook gemakkelijker maken om het boek te lezen.

Een ander einde van het boek
Aan het einde van het boek word duidelijk dat Waldemar de Tweede Wereld Oorlog toch niet heeft overleefd. Hij overleefde het concentratie kamp wel maar de boot waarop hij zat zou gebombardeerd worden. Hij sprong van het schip en zwom helemaal naar de kant, waar hij vervolgens toch dood geschoten werd door Duitse soldaten. Zijn zoontje Waldy kreeg psychische problemen omdat zijn ouders beiden de oorlog op een gruwelijke manier niet overleefd hadden.

Als ik het einde mocht herschrijven zou ik er een iets blijer einde van maken. Waldy zijn moeder zou in mijn einde wel overlijden in het concentratie kamp, maar zijn vader zou de oorlog wel overleven.
Waldemar zou het concentratie kamp ter nauwe nood overleven maar hij was erg zwak. Hij zou op de boot zitten en hoorde dat de boot gebombardeerd zou worden door Amerikaanse soldaten, om zichzelf in veiligheid proberen te brengen zou hij van de boot springen. Achteraf zou blijken dat de boot helemaal niet gebombardeerd werd en dat hij voor niets in het water gesprongen was.
Hij moest lang zwemmen, wel een paar uur lang, maar hij haalde de kant wel. Daar stond een groep Duitse soldaten die hem eigenlijk meteen al wilde doodschieten. Hij smeekte om genade maar de soldaten zouden hem toch neerschieten. Uiteindelijk wist hij de soldaten op de een of andere manier over te halen hem toch in leven te laten. Hoe word niet bekend.
Hij wist niet precies waar hij was en kon niemand meer in vertrouwen nemen, hij had al geluk dat hij niet vermoord was door de soldaten.

Al een paar maanden na de oorlog was Waldemar nog steeds niet terug gekeerd.
Zijn zoontje Waldy was er al vanuit gegaan dat zijn vader het ook niet overleefd had, van zijn moeder wist hij al dat ze er niet meer was. Waldy had zware psychische problemen en wist niet meer wat hij moest doen, hij  miste zijn ouders zo, de onzekerheid over zijn vader maakte hem al helemaal kapot.
Totdat zijn vader op een dag toch terug keerde, hij was ziek en zwak maar overleefde het uiteindelijk wel. Ze werden weer zo gelukkig als ze konden worden, zonder Rika er bij, die toch altijd de bindende factor was. Ze werden beide heel erg oud.

 

Werkweek Londen

Erik of het klein insectenboek - Godfried Bomans

Godfried Jan Arnold Bomans

Was geboren op 2 maart 1913 in Den Haag, en overleed op 22 december 1971 in Bloemendaal. Hij was een Nederlandse schrijver, columnist en mediapersoonlijkheid.

Hij was vele jaren de meest gelezen schrijver van Nederland, hij heeft meer dan 60 boeken en vele andere geschriften op zijn naam staan. Hij heeft tijdens zijn leven weinig officiële erkenning gekregen, hij won nooit

een literaire prijs.
Godfried werd bij het grote publiek vooral bekend door zijn roman ‘Erik of het klein insectenboek’ en na de Tweede Wereldoorlog met de strip ‘Pa Pinkelman’ in de Volkskrant. Later schreef hij columns voor op de voorpagina van de Volkskrant, ook werd hij bekend met zijn stukken in de Elsevier en zijn radio- en tv-optredens. In oktober 2000 schonk de weduwe van Bomans zijn archief aan het Nederlands Letterkundig museum.

Aan de Bierkade in Den Haag laat Bomans op 2 maart 1913 voor het eerst van zich horen. Maar zijn gezin verhuist een half jaar later naar Haarlem. Bomans lijkt uiteindelijk op een typische Haarlemmer, hij beweerd er zelfs geboren te zijn.

Bomans word streng opgevoed. Hij schrijft daarover: ‘Het voordeel van een Spartaanse en gevoelsarme opvoeding is dat alles later meevalt en steeds feestelijker wordt, maar het nadeel is ook niet mis. Je houdt je hele leven de trekken van een jongetje dat lief gevonden  wil worden’. Zijn ontwikkeling is mede bepaalt door deze strenge en afstandelijke opvoeding.
Ook het rooms-katholieke geloof heeft invloed gehad op Bomans, hij bewaart goede herinneringen aan de kerkelijke geborgenheid.

Bomans had tijdens zijn schooltijd al literaire belangstelling, hij is redacteur van verschillende schoolkranten en publiceert korte verhalen. In 1932 schrijft hij het kolderdrama ‘Bloed en liefde’, dat in 1937 uitgegeven zal worden. Dit is het begin ban de karakteristieke ‘Bomansiaanse humor’, die met ironie en komisch aandoende archaïsmen bestaande genres als sprookje, melodrama, biografie en detectiveverhaal na maakt.

In 1933 gaat Godfried rechten studeren in Amsterdam, hij haalt zijn kandidaats en wordt redacteur van het rooms-katholieke studentenblad, ‘De Dijk’, en later van het anti-paapse ‘Propria Cures’. In het blad De Dijk  publiceert hij gedichten, korte verhalen en kritieken. Enkele verhalen beschrijven de herinneringen van een oud-minister van onderwijs, kunsten en wetenschappen. Dit alles bracht hem tot zijn erkende literaire debuut: ‘De momoires of gedenkschriften van Mr. P. Bas,’ dat december 1936 in boekvorm verschijnt. Invloeden van Charles Dickens en Hildebrand zijn aanwezig.

Amsterdam beviel Bomans niet, zowel zijn studie als het leven sprak hem niet aan. De sfeer is de kil en niet knus genoeg. In 1939 vertrekt hij naar Nijmegen, hier wilde hij wijsbegeerte en psychologie gaan sturen. Ondanks de eerste ooglogsjaren voelt hij zich in deze katholieke stad direct thuis. Hij leert hier zijn vrouw kennen en schrijft er zijn meest succesvolle boek, Erik of het klein insectenboek, in 1940. In 1941 waren er al 9 herdrukken en het boek wordt mee dan een halve eeuw later nog verkocht, door een 53^e druk.
Er zijn verschillende vertalingen van het boek. In 1943 moet Bomans zijn studie opgeven omdat de universiteit haar poorten sluit, wegens de Duitse bezetting. Hij keert terug naar Haarlem.

Bronnen:
http://www.godfriedbomans.nl/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Godfried_Bomans

Lofrede

Ik vond Erik of het klein insecten boek een beetje een kinderachtig boek. Het ging over een jongetje dat in zijn schilderij ‘Wollewei’ stapte en in een sprookjes wereld van insecten terecht kwam, waar hij allemaal avonturen beleefde.
Ik vond dat er weinig diepgang in het boek zat, ook vond ik het niet erg spannend. Ik vind de personages die in het boek voorkomen wat voorspelbaar, net als de rest van het boek.

Ondanks dat ik niet erg genoten heb van het boek ben ik wel van mening dat ik het knap vind wat Bomans heeft geschreven. De personages die in het boek voorkomen hebben allemaal een eigen karakter en gewoontes die bij het dier passen, toch beelden deze dieren mensen uit. Het is net als een soort spiegel voor de maatschappij.

Het boek zelf vond ik verder dus niet heel interessant behalve dat de dieren in mijn ogen mensen uitbeelden. Ik snap wel dat het boek is gekozen voor Nederland Leest, omdat het wel een literair stuk is wat we niet moeten vergeten. Bomans was een goede schrijver en mediapersoonlijkheid, en we moeten hem niet zomaar vergeten. Ik denk ook niet dat dit snel zal gebeuren, aangezien het boek al best oud is en we er nog zoveel mee bezig zijn.

Campagne

Dit jaar met Nederland Leest presenteren wij u het boek ‘Erik of het klein insecten boek’ van Godfried Bomans. Lijkt het jou ook om een poster van jezelf te maken, met alle insecten uit het boek erop? Koop dan nu het boek in de boekhandel en je vind aan de binnenkant van de kaft een actiecode en win zo’n poster van jezelf.
Je kunt ook naar de site gaan http://www.nederlandleest.nl/poster/ en maak gratis deze poster met alle insecten erop.
Maak jou vrienden jaloers met je poster en zet hem op Facebook of print hem uit. Als kers op de taart kun je de poster nu ook nog gratis bestellen!

Reinaert - Kritiek op de maatschappij

A) De verschillende standen zijn: Geestelijkheid, Adel en Boeren.

Geestelijkheid:
Deze stand bestond uit de geestelijken, deze eerste stand had veel voorrechten. Ze mochten onder meer belastingen heffen, hoefden geen belastingen te betalen, geen krijgsdienst te verrichten en had ze een eigen rechtbank. Ze hielpen de koning in het bestuur omdat ze de enigen waren die konden lezen schrijven.
De hoge geestelijken waren de kardinalen en bisschoppen, de lage geestelijken waren de monniken, priesters en nonnen.

Adel:De tweede stand was de adel, deze had ook veel voorrechten. Ze hoefde ook geen belastingen te betalen en hoefde geen arbeid te verrichten. De Adel stond hoog in aanzien en had veel luxe. De rechtspraak, bestuur en oorlogsvoering lag in handen van de adel. Ze bezaten veel grond, waren geldgierig en maakten misbruik van macht.
De hoge del stond in rang net onder de koning, een kleine groep van grootgrondbezitters. Ze werden gevolgd door de lage adel, zij trokken ten strijde en maakten buit. De laagste adellijke rang werd gevormd door de ministerialen.
Voor de wereldlijke adel wordt de term ridders gebruikt. Zowel in lage als hoge adel waren ook geestelijken: vele bisschoppen, abten en monniken van adel.

Boeren
De boeren waren de derde stand \, ze hadden weinig grond en betaalde veel belasting aan de Adelen en Geestelijken. Boeren hadden geen rechten, alleen plichten. Ze moesten werken voor de geestelijken en de adel, ze betaalden belastingen en moesten krijgsdienst verrichten.
Boeren werden gezien als lomp, dom, wreed en misvormd. 

Informatie komt van: http://nl.wikipedia.org/wiki/Standenmaatschappij

B) Alcoholleeftijd nu toch echt naar 18
De partijen hopen dat het alcoholmisbruik onder jongeren wordt tegengegaan. Het aantal jongeren dat in het ziekenhuis belandt met een alcoholvergiftiging is de afgelopen jaren toegenomen. Deze zogenoemde coma-zuipers worden ook steeds jonger en blijven langer buiten westen, zo blijkt uit onderzoek.

De Eerste kamer heeft vandaag ingestemd met de verhoging van de leeftijdsgrens voor alcohol van 16 naar 18 jaar. Vanaf 1 januari 2014 mogen kinderen onder de 18 jaar geen bier, wijn en andere alcoholische versnaperingen meer kopen, bezitten of drinken in de horeca. Dat meldt NOS.

Een ruime meerderheid van VVD, PvdA, CDA, ChristenUnie, SGP, SP, GroenLinks, de Partij van de Dieren, 50Plus en OSF, stemde voor de leeftijdsverhoging. Eerder steunden veel partijen in de Tweede Kamer de wetswijziging al.

De PVV en D66 zijn tegen de verhoging van de leeftijdsgrens. De PVV vindt het 'betutteling' en D66 vraagt zich af of zo'n wet niet 'te bevoogdend en paternalistisch' is.

Mijn kritiek is dat ik het verhogen van de leeftijdsgrens naar 18 onzin vind, het is de verantwoordelijkheid van de ouders om te zorgen dat hun kinderen niet te ver gaan met alcohol. En als kinderen toch in het ziekenhuis belanden vanwege coma zuipen moeten die gezinnen veel gesprekken krijgen en de kinderen beter aangepakt worden. Maar het grote deel van de jongeren die wel goed kan omgaan met alcohol is hier ook de dupe van, en dat vind ik niet eerlijk. Ik ben het eens met de PVV en D66.